Heel wat maandagen geleden stonden Mariska en ik op het vliegveld, we hadden op dat moment nog geen idee waar we heen zouden gaan. Ja, je hebt het vast meegekregen; maar ik ben met srprs.me op reis geweest! In mei / juni boekten wij een reisje naar bestemming onbekend en in oktober was het eindelijk zo ver; wij zouden het onbekende ontdekken. En nu is het januari en komt eindelijk mijn derde en laatste traveldiary online!

In het vorige deel nam ik jullie mee op onze ontdekking in de stad waar wij uitgekomen waren: Gdansk! Daarnaast gingen wij op dagtrip om lekker uit te waaien in Sopot. Niet alles ging zoals gepland (of eigenlijk hadden wij gewoon niks gepland) en dat blijft onze laatste dag natuurlijk ook zo.

Het grootste bakstenen kasteel

Wij wilden op onze laatste volle dag nog een dagtrip maken en in ons hostel werd ons aangeraden om naar Malbork te gaan, het grootste bakstenen kasteel van Europa. Misschien wel ter wereld, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet meer weet. Vroeg stonden wij op het station, waar een rechtstreekse trein naar Malbork zou gaan. We waren al eerder met de trein geweest, dus wij wisten dat je een kaartje in het voorste deel kon kopen bij een medewerker. Dit liep ook gesmeerd en al snel stapten wij uit in Malbork en waren wij op het station. Ja, op het station, want dan ben je nog niet bij het kasteel. Vanuit de trein hadden wij hem wel gezien, dus we liepen hoe we dachten dat we moesten lopen en warempel zagen we ineens een immens kasteel voor ons.

De reis verliep dus verrassend goed en al snel vonden wij de ingang waar je kaartjes kon halen om naar binnen te gaan. Wel zo leuk, je gaat niet een uur reizen om vervolgens twee minuten van buiten een kasteel te bekijken en daarna weer te gaan. Eerlijk gezegd hadden wij niet zoveel zin in een audiotour, want dat vind ik na vijf minuten niet leuk meer. Maar ja, het zat bij de prijs in en binnen waar helemaal geen borden. Dus daar gingen wij als über-toerist met onze audiotour door het kasteel heen.

De tour was in het begin best interessant, je leerde wat over het kasteel en het kasteel vond ik ook best bijzonder. Niet vaak zie je bakstenen kastelen (wat overigens wel een beetje suf klinkt, vind je niet?). Toen dat ding zei dat we op de helft waren dacht ik wel echt; neeeeee. Dit duurde me dus echt te lang. Uiteindelijk hebben wij ook alleen de dingen afgeluisterd waarvan wij dachten dat het interessant was en daarna zijn we weg gegaan. Onze magen zeiden ook; tijd voor eten, ga hier weg.

Al bij al vond ik het wel een leuk uitstapje, maar van buiten was het kasteel mooier en indrukwekkender dan van binnen.

Zapiekanka

Wij hadden best wel trek gekregen en besloten eerst even een eet stop te maken. De hoofdstraat van het stadje lag toch op onze route terug naar het station. We liepen bij een bakker naar binnen waar wij allebei Zapiekanka bestelden. Dit is typisch Pools en lijkt eigenlijk gewoon een beetje op een pizza broodje. Het is een half stokbrood, met champignons en gesmolten kaas, maar er zijn ook heel veel variaties te vinden. Smeer er daarna een laag ketchup op en eet smakelijk! Het was ook echt heel lekker en groot. We kregen er een blikje warme cola bij, cola haat ik sowieso al, maar het was een deal, dus ik nam het maar mee. Vol goede moed nam ik buiten op een bankje een slok (was ik stiekem best trots op), maar het was warm. Dus de cola ging in de prullenbak en de Zapiekanka at ik op, terwijl een vrouwtje uit de bakkerij constant naar buiten gluurde om te zien hoe wij aten. Dat was vast heel interessant.

Waar is het station?

Na onze zapiekanka wilden wij graag terug naar Gdansk om gewoon nog even rond te dwalen door de stad, dus wij besloten terug te lopen naar het station. Het begin ging heel goed, totdat we dachten dat we ergens rechtdoor moesten, maar dit helemaal niet moesten. We hebben in dat stuk vele straatjes geprobeerd, maar herkende behalve een fabriek helemaal niks. Die fabriek hadden we heen toch echt aan de linkerkant toch? Nou niet dus. Na heel lang lopen en bedenken waar we heen moesten, bedachten we ineens dat we compleet verkeerd zaten. Super handig.

We liepen terug naar het punt waar het mis ging en vonden uiteindelijk toch het station. Kaartjes kopen kon aan een balie, waar een mevrouw ons vertelde dat de trein pas over 1 / 1,5 uur ging. Joepie. Dus kochten wij een kaartje, liepen wij een rondje door het totaal niet boeiende plaatsje Malbork (ook niet te ver, want straks zouden we het station weer kwijt raken) en wachtten wij in een veel te warm wachthok onder het genot van een Poolse film.

Na lang wachten en een uur trein stonden we dan toch in het centrum van Gdansk, waar we een soort oliebol, chocolade, puddingbroodjes-achtig ding kochten. Goede beschrijving he? Je weet vast wat ik bedoel nu. Lekker was het wel.

Besluiteloosheid

We hadden nog even in Gdansk en besloten nog even wat random rond te lopen en te kijken voor souvenirs. Oja, we hadden ook nog het idee om naar het archeologisch museum te gaan, vanaf daar zou je namelijk een heel mooi uitzicht hebben over de stad. Mariska en ik liepen er al drie keer langs, twijfelend of we wel of niet zouden gaan, want het was al een klein beetje schemerig. Net toen we besloten wel te willen gaan ontdekten wij dat ie al een paar uur gesloten was. Handig.

Dan doel nummer twee, souvenirs. In het straatje van het archeologisch museum verkochten ze veel mooie sieraden met Amber, een steen die je veel kon vinden in de omgeving. Sommige sieraden vonden wij echt heel mooi, dus wij liepen het straatje drie keer op en neer en twijfelden constant, om vervolgens te bedenken dat we het eigenlijk te duur vonden. Want ja, hoe goed zal de kwaliteit zijn in een toeristenstraatje?

Gelukkig waren wij over het eten niet zo besluiteloos. Bij een leuk tentje haalden wij een hamburger en wij sloten af met een verse wafel met slagroom. Want we hadden ontdekt dat de slagroom in Polen wel lekker is en daar wilden we heel graag gebruik van maken. Ik heb sowieso nooit begrepen waarom mensen slagroom zonder suiker willen eten.

Naar huis

Helaas komt aan alles een einde, zo ook aan onze srprs.me trip. Het was echt super en echt heel fijn om een stad op zo’n manier te verkennen; lekker zonder plan en zonder verwachtingen. Ons hostel was super, de stad was leuk en de omgeving ook. We hadden ons best nog wat langer kunnen vermaken, want schiereiland hel schijnt ook heel leuk te zijn, ook al klinkt dat misschien niet zo.

Maar goed, we stonden super vroeg op, want om kwart voor zeven moesten wij al in de bus zitten. We ontbeten niet, want dat kon niet zo vroeg. De reis naar het vliegveld ging snel, vooral omdat wij heel veel file hadden verwacht (nadat de papa van het hostel ons daarvoor had gewaarschuwd). Voor de douane dronken wij eindelijk onze free milk op die wij al vanaf dag 2 bij ons hadden en voor we het wisten ontbeten wij met pepernoten bij de gate. Pepernoten? Ja, die had ik mee, want vlak voor vertrek besloot ik een zak pepernoten open te maken en die zouden niet meer goed zijn bij terugkomst, dus ik nam ze mee. Goed ontbijt ook overigens. Onze vlucht ging prima en onze lange treinreis ook en inmiddels kijken wij beide terug op een super fijne, geslaagde srprs trip!

Het was dus een super geslaagde trip en ik zou het sowieso nog eens willen doen, wat had ik al gezegd dat srprs.me geweldig is? En ben je nog niet overtuigd? Misschien moet je dan even onze travelmovie kijken.

Al onze traveldiaries lezen? Dit is deel drie, maar hiervoor schreef ik ook:

– Traveldiary srprs.me #1: bestemming bekend!
– Traveldiary srprs.me #2: Op ontdekking & uitwaaien

Ben jij al eens naar Gdansk of op srprs reis geweest?

Volg ons op